Kring Kring Alarm Pakcik

Dalam banyak-banyak senarai alarm saya, masih ada satu yang khusus untuk awak, Pakcik. Setiap hari rabu, awak kena bangun awal pagi sebab nak pergi berenang dan saya hanya akan rasa tenang kalau saya yakin awak selamat pergi. Jadi, setiap pagi rabu tepat jam 5 pagi, alarm "Pakcik Dah Nak Pergi Berenang" akan kejutkan saya. Dan saya akan terus call awak. Dan awak selalunya pantas jawab call saya. Dan lepas awak dah siap-siap, awak akan call saya balik. Dan awak cakap "saya pergi kerja dulu". Dan saya kena tunggu awak dua minggu sebelum terubat semua rasa rindu. 

Dah lima bulan alarm tu tak berbunyi.

Dah lebih dua minggu saya tunggu awak, Pakcik.

Dah jauh sangat awak berenang. Tak tercapai saya nak kejar. 

Rindu banyak sangat. Ma suruh saya ingat awak dalam doa. InsyaAllah sampai bila-bila.

Mama Pakcik

Pakcik, Mama masih lagi call saya sampai sekarang. Nikmat kasih sayang tak pernah putus Allah bagi. Allah ganti dengan senyum dan hangatnya pelukan Mama awak. 

Start je dari kali pertama awak bawak saya jumpa Mama dulu sampai sekarang, Mama layan saya teramat baik. Hari tu sabtu dan kita jumpa kat kedai makan. Awak cakap nak suruh jumpa Mama je. Saya sampai dengan kak dini. Dan awak bawak seluruh ahli keluarga awak, pakcik. Jantung saya tak pernah berdegup laju gitu. Sekejap je, saya dah jatuh suka kat semua. Kat Mama, Abang Awin, Kak Ti, Arif, Anis. Kat awak, lagilah berganda suka.

Kalau dulu saya selalu cakap tak manis kalau anak gadis terlalu senang ke rumah lelaki. Dan awak faham. Dan saya tahu awak yakinkan Mama jugak. Tapi lepas awak takde ni Pakcik, setiap minggu saya singgah kat rumah awak. Mama sambut saya dengan senyum dan selagi saya tak kenyang, saya tak balik. 

Semuanya sama. Cuma awak yang tak ada. 

It is almost five months. Saya redha, bukan saya tak rindu. Al-Fatihah.

Pakcik jumpa ma abah

Pakcik, awak datang jumpa ma abah saya 10 hari lepas kita kenal. Hari tu jumaat dan awak sampai petang. Saya dah melompat-lompat takleh duduk diam tunggu awak. Segan tu tak payah cerita. Ni baru kali kedua nak bertentang mata. Masa awak sampai, saya cakap kat ma, “ Tu pakcik.” Ma balas, “Ye ma tahu. Memang ada sorang je tu ha.” Nampak tak excited saya nak kenalkan awak kat ma abah. Masa awak nak masuk tu, saya perasan je awak bisik, “ jangan tinggalkan saya sorang-sorang” Tapi saya saja nak bagi chance awak bermesra lama dengan Abah. Kalaulah awak tahu yang Abah tak senyum kat semua orang. Bila Abah senyum kat awak selepas 10 minit perbualan, saya dah tahu yang memang tindakan saya betul. 

Pakcik, awak dan sengih awak tu dah pikat ma abah dari awal lagi. Sebab sengih tu lah susah benar saya nak move on. Susah sungguh. Tapi sebab sengih tu jugak, saya boleh tersenyum bila tiba-tiba teringatkan awak, pakcik yang Allah sayang insyaAllah.