Kalau saya mahu balas segala jasa yang puan Ma dan encik Abah bagi pada saya.
Makan mereka saya perlu lumat, suap.
Minum mereka saya kena hulur straw, pegang gelas.
Tidur mereka saya kena ulik, dodoi.
Jalan mereka saya kena gendong, dukung.
Tangis mereka saya kena lap.
Duka mereka saya kena telan.
Gatal mereka saya kena sapu, gosok, garu.
Saya kena pastikan yang kerja mereka cuma senyum dan ketawa.
Sebab mereka buat segala untuk saya.
Hantar ke sekolah. Check.
Hantar ke Mydin Mall. Check.
Dengar saya merungut. Check.
Dengar saya membebel. Check.
Sabarkan saya mengamuk. Check.
Belikan saya semua yang saya mahu. Check kadang-kadang.
Peluk saya. Check.
Cium saya through telefon. Check.
Stay up jaga saya. Check.
Masak untuk saya. Check.
Buat air Milo untuk saya. Check.
Sentiasa maafkan saya. Check.
Sembunyikan air mata mereka sebab saya. Check.
Abah jadi boyfriend. Check.
Ma jadi bestfriend. Check.
Mereka buat saya rasa saya tak perlukan apa-apa lagi.
Mereka buat saya hepi setiap hari.
Mereka dalam satu kata, OSEM!
p/s: Ya, tajuk panjang.
No comments:
Post a Comment